Het was 14 april, de dag dat een vriendengroep voetbal ging kijken bij de plaatselijke sportvereniging. Het leek een onschuldig middagje voetbal kijken, niet wetende dat 2 van de 4 vrienden, Rinze en Klaas-Jan er op uit waren om de andere 2 vrienden, Eelke en Hendrik of Wessel over te halen de komende vrijdag hun kunsten te vertonen op het tennisveld.
Als een gewillig meisje op een dorpfeest lieten de twee zich over halen. Toevallig was de Garyp-open organisator er ook, Anetta stond langs de lijn haar zoon aan te moedigen. Na de koffiepauze waren Eelke en Hendrik of Wessel na wat heen en weer geschreeuw ingeschreven bij het toernooi der toernooien.
Het was vrijdag, gelukkig had Klaas-Jan de ’s middags nog een digitale reminder middels een what’s app bericht gestuurd. Hendrik was zijn belofte reeds vergeten en vergeten dat Klaas-Jan niks vergeet. Hendrik wilde zich niet conformeren aan het spreekwoord: ‘Iemand koeien beloven met gouden horens’. Nee, deze keer was het een spreekwoord als: ‘De vruchten zullen de beloften der bloemen overtreffen’. En dat was het ook, wat zou de avond een verrassend einde hebben.
Instemmend met de toezegging pakte Hendrik zijn tenniskleren en zijn racket. Het racket dat al een jaar niet meer gebruikt was en waar de bespanning even dubieus was als de overwinning van diezelfde avond.
Er klonk een toeter, het was Yvonne in haar geel of groene Fiat Panda, tezamen met Rinze en hun lieve dochter Mirthe. Hendrik stapte in de vierdeurs ruimtewagen na zijn vriendin Femke een korte maar liefdevolle kus gegeven te hebben. Nam plaats naast de mini Formsma en babbelde wat over brood en eendjes, die moeder en dochter later die avond gingen voeren in het Burgumse park.
Na een rustig verlopen ritje van zo’n 5 minuten kwamen de auto aan op plaats van bestemming, T.V. It Akkerlan. Hier waren de twee tennisspelende inzittenden hun tennisloopbaan begonnen. Een bewogend moment toen de twee de poort binnenliepen. Althans ze moesten de deur eerst open doen gezien zij de eerste twee waren terwijl het al 18.15 was. De tijd dat iedereen aanwezig zou zijn.
Rinze in zijn nieuwe rol, als voorzitter, was furieus. Hoe kon het zijn dat onder zijn bewind iemand durfde te laat te komen. De twee ‘vroege vogels’ spraken over hoe het vroeger was, dat iedereen op tijd kwam. Waar er nog zoiets als fatsoenlijkheid bestond. Nee, meegaand met de tijd wist Hendrik Rinze te overtuigen dat de wereld aan het veranderen is en altijd zal blijven. Rinze besloot daarop zijn woede op het naderende spel te richten.
Om enigzins in het spel te komen gingen de twee alvast wat balletjes heen en weer slaan. Het was alsof Hendrik gisteren nog gespeeld had in plaats van een jaar geleden, de ballen vlogen keihard heen en weer het net in en dan weer tegen de hekken aan. Net als een jaar geleden.
Gelukkig kwamen binnen een paar minuten de andere toernooi spelers ook binnen druppelen. Na een heerlijk bakje koffie van de club te hebben genuttigd werd de opstelling bekend. Anetta had haar best gedaan om er een eerlijk en rechtvaardig maar toch een spannend toernooi van te maken. Hier en daar waren er wat wisselingen omwille van een afwezigheid lid genaamd Jellie Boersma. Zij werd vervangen door Sybren. De ongeslagen kampioen sinds vorig jaar.
Eindelijk, het spel begon. De eerste match was tezamen met de voorzitter. De tegenstanders waren de Cocks, Hayke en Klaas-Jan. Opmerkelijk hierbij was dat een ieder nog in het spel moest komen waardoor het een spannende oplopende partij werd. De punten moesten door Hendrik gemaakt worden waar Rinze zich meer bezighield met zijn verwoestende opslagen. Aan de andere zijde wist Hayke met menig slice-ballen de voorzitter en ere-lid te verrassen. Terwijl Klaas-Jan zich berustte op zijn degelijkheid en inzicht in het spel wat hem is bijgebracht door Eppie. De eindstand weet ik niet meer maar het was een mooie uitslag. Iets van 8-7.
De tweede wedstrijd was direct na het eerste spel, weer moest Hendrik een half uur spelen. Dit keer tezamen met Keimpe, de Kampioen van 2009. De tegenstanders waren Hayke en Bea. Het begin was niet om naar huis te schrijven, het stond binnen no time 2-0 voor Hayke en Bea. Verontwaardigd keken Keimpe en Hendrik elkaar aan, dit moest anders. Terugvechtend kwamen de twee mannen op gelijke stand. Tekenend voor deze machtsstrijd bleek het een gelijkspel te blijven. De zoemer klonk, het was de einde van deze wedstrijd, het was 5-5 geworden. Een matige uitslag.
Pauze
In de tussentijd had Hendrik verheugd waargenomen zijn derde partij te mogen spelen met Klaas-Jan, die op zijn beurt de emoties van Hendrik niet deelde, in tegendeel. Er was zelf enige teleurstelling waar te nemen bij toptenniser. Hendrik betreurde dit moment maar liet zich niet van het psychologische veld slaan. Hij zou zijn steentje bijdragen en dat lukte ook in de match tegen Bea en Eelke. Ongenaakbaar speelden Klaas-Jan en Hendrik tegen de man en vrouw aan de overzijde van het met alg beklede net. Binnen enkele momenten was het 6-0 voor de twee mannen. Voor Hendrik was de match verlopen en liet het spel lopen en hij probeerde zijn truckjes om de verveling te drukken. Een oneigenlijk punt werd afgekeurd waar Hendrik de opslag retourneerde terwijl Klaas-Jan de opslag moest opvangen. Helaas geen punt. Klaas-Jan beroepte Hendrik op zijn degelijkheid, maar het was te laat, het was 7-2. Hierna wisten de twee mannen nog twee games te pakken en de man en vrouw ook nog één game. Eindstand 9-3
Ook de laatste partij werd aaneengesloten gespeeld. De match was met Hayke tegen Keimpe en Anetta. Zoals de tweede wedstrijd begon werd ook dit begin niet voor herhaling vatbaar benoemd. De horizontale smash van Anetta gecombineerd met de scherpe ballen van Keimpe was een zogenoemde slag om de oren voor Haanstra en Herder. Ook hier wist het familielid Haanstra de rust te bewaren en delen met de druktemaker Herder. Het tij zou keren.
De opslag van Hendrik is een soort van bedenklijke opslag. Enerzijds weet je dat deze 8 van de 10 keer uit of in het net gaat, anderzijds weet je dat wanneer deze in is niet of nauwelijks te houden is. In meerdere égalité standen wist de opslag het net niet te halen bij de ervarenheid van de tegenstanders. Maar elke keer dat de opslagen lukken is er eentje.
Spelend op het scherpst van de snede bleven de vier speler elkaar achtervolgen in games. Echter stond de tand des tijds aan de zijde van Anetta en Keimpe. De laatste beslissende game viel voor hen, het werd 5-6.
Einde van de wedstrijd voor Herderer, de laatste enige wedstrijd moest nog gespeeld worden. In de tussentijd had Hendrik gezien dat zijn cumulatieve score de eindstand van voorzitter Formsma evenaarde. 27 tegen 27. De enige bedreiging stond nog op het veld te spelen in de vorm van Haanstra junior. Gedreven door degelijkheid en liefde. Liefde voor het spel wel te verstaan, speelde Haanstra junior de sterren van de hemel. Niet dat Hendrik dat heeft gezien want die zat aan de rode wijn, net zoals Sjoerd. Maar het moch niet zo zijn voor Klaas-Jan, hij kwam net één punt te kort.
Na deze kennis tot zich genomen te hebben besloten de twee winnaars een psychologisch duel aan te gaan. Rinze wou het duel eerst op een een ‘rock paper siccors’ manier beslechten. Snelrekenend wist Hendrik dat de kans dan 50-50 was. Dat kon alle kanten opgaan. Nee, hij koos voor menig aangedikte redenen waarom hij zou gekroond zou moeten worden. Rinze was immers al zo vaak kampioen geweest. Terwijl Hendrik letterlijk hier zijn lief en leed had liggen op de tennisbaan. Deze emotionele redenen kon Rinze niet pareren en besloot water bij de wijn toe doen en daarmee de overwinning aan de Underdog te geven.
Rinze bedankt.
